Tὸ Σύμφωνον διὰ τὸ Μέλλον: Ἡ θεσμικὴ κατοχύρωσις τῆς Δυστοπίας
Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Ἀθηνῶν
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ (ΔΙΑ)ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ
Μόλις τρία χρόνια ἔχουν περάσει ἀπὸ τὴν αὐστηρὴ προειδοποίηση (Σεπτέμβριος 2021) τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα τοῦ Ο.Η.Ε. Ἀντόνιο Γκουτέρες, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἐναρκτήρια ὁμιλία του στὴν ἐτήσια Γενικὴ Συνέλευση τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν εἶχε ἐμφανιστεῖ ἰδιαίτερα ἀνήσυχος καὶ προβληματισμένος γιὰ τὴν μακρόσυρτη πορεία τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης, φθάνοντας μάλιστα στὸ σημεῖο νὰ ἀναπτύξει ἀκραία ρητορική, λέγοντας ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται στὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου καὶ κινεῖται πρὸς τὴν λάθος κατεύθυνση.
Συγκεκριμένα, ὁ Γενικὸς Γραμματέας τοῦ Ο.Η.Ε. εἶχε δηλώσει πρὸ τριετίας τὰ ἀκόλουθα:
«Εἶμαι ἐδῶ γιὰ νὰ σημάνω συναγερμό. Ὁ κόσμος πρέπει νὰ ξυπνήσει. Βρισκόμαστε στὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου καὶ κινούμαστε στὴ λάθος κατεύθυνση. Ὁ κόσμος μας δὲν βρέθηκε ποτὲ ὑπὸ μεγαλύτερη ἀπειλή. Οὔτε ἦταν πιὸ διχασμένος».
Καὶ κατέληξε, ὑπονοώντας τὴν ἀνάγκη σχηματισμοῦ παγκόσμιας κυβέρνησης, ἀφοῦ δήλωσε χαρακτηριστικὰ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ κλιματική κρίση καὶ ἡ πανδημία ἀπαιτοῦν παγκόσμια προσπάθεια».
Ὅμως, τὸ βράδυ τῆς 22ας Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ., ὁ πολύπειρος Πορτογάλος διπλωμάτης εἶχε κάθε λόγο νὰ αἰσθάνεται ἀνακουφισμένος, διαπιστώνοντας ὅτι οἱ παγκόσμιοι ἡγέτες δεσμεύθηκαν νὰ ὑπηρετήσουν τὸ νεοταξίτικο καὶ ἐσκεμμένα ἀπροσδιόριστο καὶ ἀφηρημένο ὅραμα μίας δῆθεν βιώσιμης, δίκαιης καὶ εἰρηνικῆς παγκόσμιας τάξης γιὰ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς λαοὺς καὶ τὰ ἔθνη. Γιὰ τοὺς ἀφυπνισμένους ὅμως πολίτες, οἱ μεγαλόστομες ἐξαγγελίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς Γῆς γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς παγκόσμιας εἰρήνης καὶ ἀσφάλειας ἐνεργοποιοῦν τὰ διανοητικὰ ἀντανακλαστικά τους, ἀφοῦ κατὰ τὴν περίοδο τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης προπονήθηκαν ἐντατικὰ νὰ ἀποκωδικοποιοῦν τὶς λέξεις-κλειδιά, ἑρμηνεύοντας τὶς προθέσεις τῶν Νεοταξιτῶν.
Ἔτσι, ὅταν οἱ ἡγέτες μιλοῦν γιὰ τὴν παγκόσμια εἰρήνη ὑπονοοῦν τὴν ἐπέκταση τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων καὶ σὲ ἄλλες γεωπολιτικὰ εὔφλεκτες γωνιὲς τοῦ πλανήτη, ἐνῶ ὅταν μιλοῦν γιὰ τὴν παγκόσμια τάξη ὑπαινίσσονται τὴν ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου σὲ ἕνα παν-ὀπτικὸ σύστημα ψηφιακοῦ ἐλέγχου καὶ ἐπιτήρησης.
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΟΝ BRAS DE FER
Ὕστερα ἀπὸ μία πολυετῆ διαδικασία παρασκηνιακῶν διαβουλεύσεων, ἔντονων ζυμώσεων καὶ ἄκρας μυστικότητας στὰ ἄδυτα τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς σκηνῆς, υἱοθετήθηκε τελικῶς ἀπὸ τὴν Ὁλομέλεια τῆς Συνόδου Κορυφῆς τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν τὸ πρωτοποριακό, ἀλλὰ ταυτόχρονα καινοφανὲς «Σύμφωνο γιὰ τὸ Μέλλον» (Summit of the Future), προκαλώντας πολλαπλὰ ἐρωτηματικὰ ἐν σχέσει πρὸς τὴν χρονικὴ συγκυρία καὶ τὴν σκοπιμότητα τῆς ψήφισής του καὶ ἀφήνοντας ἄναυδη τὴν κοινωνία τῶν πολιτῶν ποὺ ἀγνοοῦσε τὰ μεγαλεπήβολα σχέδια τῶν παγκοσμιοποιητῶν.
Διπλωματικοὶ κύκλοι τοῦ Ο.Η.Ε. ἐγκωμιάζουν τὸ Παγκόσμιο Σύμφωνο γιὰ τὸ Μέλλον, ἐξαίροντας τὸν διαμεσολαβητικὸ ρόλο τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἱκανότητα τῶν κυβερνήσεων νὰ ἐπιδεικνύουν πνεῦμα διεθνοῦς ἀλληλεγγύης καὶ συνεργασίας, παραμερίζοντας μεμονωμένα κρατικὰ συμφέροντα πρὸς ὄφελος τῶν μελλοντικῶν γενεῶν! Ὁ Ἀντόνιο Γκουτέρες, ἔμπλεος χαρᾶς γιὰ τὴν αἴσια ἔκβαση τῶν διπλωματικῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ο.Η.Ε. δήλωσε τὰ ἀκόλουθα:
«Δὲν μποροῦμε νὰ δημιουργήσουμε ἕνα μέλλον κατάλληλο γιὰ τὰ ἐγγόνια μας μὲ ἕνα σύστημα ποὺ κτίστηκε ἀπὸ τοὺς παπποῦδες μας», ἐννοώντας προφανῶς ὅτι ἡ σημερινὴ ἀρχιτεκτονικὴ δομὴ ἀσφαλείας κρίνεται πλέον ἀπαρχαιωμένη (ποὺ ὅμως παρεῖχε σὲ ἱκανοποιητικὸ βαθμὸ σχετικὴ εἰρήνη, σταθερότητα καὶ ἰσορροπία ἰσχύος), γιὰ τὴν ὁποία ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου νὰ ὑποκατασταθεῖ ἀπὸ ἕνα σύγχρονο διεθνὲς σύστημα, προσαρμοσμένο στὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἀναδυόμενων παγκόσμιων ἀπειλῶν.
Στὴν πραγματικότητα, τὸ Σύμφωνο τοῦ Μέλλοντος θεωρεῖται «διπλωματικὸς καρπὸς» ἑνὸς σκληροῦ καὶ ἀδυσώπητου διαπραγματευτικοῦ «bras de fer» μεταξὺ τῶν ἀντιτιθέμενων συμφερόντων τῶν κυρίαρχων ἐλίτ, ποὺ ὅμως δὲν ἀνέδειξε καθαρὸ νικητή, ἀλλὰ ἐπικράτησε ἐξαναγκαστικὰ –ὑπὸ τὸν φόβο μίας γενικευμένης σύρραξης– «πνεῦμα συναίνεσης», χάρη στὸ ὁποῖο ἀπομακρύνθηκε (προσωρινὰ) ἡ προοπτικὴ τῆς σκληρῆς ρήξης καὶ ἀντιπαράθεσης.
Ἐπειδή, ἡ καθεμία ἀπὸ τὶς κυρίαρχες ἐθνικὲς ἐλὶτ τῶν Η.Π.Α., τῆς Κίνας καὶ τῆς Ρωσίας παραμενει τυφλωμένη ἀπὸ τὴν ἔπαρση καὶ τὴν ἀλαζονεία, ἐπιδιώκοντας γιὰ τὸν ἑαυτό της, ἀπὸ νοσηρὴ ἐπιθυμία κυριαρχίας, τὴν ἀπόλυτη νομὴ τῆς παγκόσμιας ἐξουσίας καὶ τὸν ἀποκλειστικὸ ἔλεγχο τοῦ πλανήτη, θὰ ὁδηγηθοῦν νομοτελειακὰ σὲ μιὰ σκληρή, ἐσωτερικὴ σύγκρουση ἐπικράτησης καὶ ἀλληλοεξόντωσης, ποὺ ὅμως θὰ ἐπιφέρει ὡς τραγικὴ συνέπεια τὴν ἐμπλοκὴ τῆς ἀνθρωπότητας στὴν καταστρεπτικὴ δίνη ἑνὸς τρομακτικοῦ παγκοσμίου πολέμου.
ΔΙΑΚΗΡΥΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Στὸ Σύμφωνο γιὰ τὸ Μέλλον περιγράφονται γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἐπίσημο διεθνὲς κείμενο οἱ στόχοι, οἱ ἀρχὲς καὶ τὸ πλαίσιο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, στὸ ὁποῖο ἐνσωματώνεται ἕνα εὐρὺ φάσμα θεμάτων διεθνοῦς ἐνδιαφέροντος, ὅπως ἡ θωράκιση τῶν θεσμῶν, ἡ εἰρήνη, ἡ ασφάλεια, ἡ βιώσιμη ἀνάπτυξη, ἡ κλιματικὴ ἀλλαγή, ὁ ψηφιακὸς μετασχηματισμός, καὶ ἑπομένως ἡ ἐπικύρωση τῆς πρωτοφανοῦς αὐτῆς μυστικῆς συμφωνίας ἀπὸ τὴν Ὁλομέλεια τοῦ Ο.Η.Ε. συνιστᾶ τὴν θεσμικὴ βάση γιὰ τὴν μελλοντικὴ συγκρότηση τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Τὸ περιβόητο Σύμφωνο γιὰ τὸ Μέλλον ὑπογραμμίζει τὴν ὑποχρέωση ἑτοιμότητας τῶν κρατῶν νὰ ἀναλαμβάνουν ἐπείγουσα δράση, μὲ σκοπὸ τὴν ὑλοποίηση συγκεκριμένων πρωτοβουλιῶν, κάθε φορὰ ποὺ καλεῖται ἡ διεθνὴς κοινότητα νὰ ἀντιμετωπίσει κρίσιμες παγκόσμιες προκλήσεις.
Στὴν πραγματικότητα βέβαια, τὸ Σύμφωνο γιὰ τὸ Μέλλον ἀποτελεῖ τὸ ἀξιόπιστο «πολυεργαλεῖο» στὰ χέρια κάθε αὐταρχικῆς παγκόσμιας ἐξουσίας, μὲ τὸ ὁποῖο σκοπεύει νὰ ἀποκτήσει τὸν ὁλοκληρωτικὸ κοινωνικὸ καὶ οἰκονομικὸ ἔλεγχο τῆς ἀνθρωπότητας.
Οἱ Πολιτικοὶ ἡγέτες καὶ οἱ βασικοὶ Ἑταῖροι τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων ἐπιχειροῦν, μέσῳ τῆς διεθνοῦς ἀναγνώρισης καὶ ἀποδοχῆς τοῦ Συμφώνου γιὰ τὸ Μέλλον, νὰ πείσουν τὴν ἀνθρωπότητα γιὰ τὶς ἀγαθές τους προθέσεις. Δηλαδή, οἱ παμπόνηροι Νεοταξίτες, ὑπηρετώντας μὲ (δ)ἐμμονικὴ προσήλωση τὸν στόχο τῆς πλήρους ἀποδιοργάνωσης τοῦ κόσμου, κρύβουν ἐπιμελῶς στὶς ἐλπιδοφόρες διακηρύξεις τοῦ Συμφώνου τὰ ὕπουλα καὶ δολερὰ σχέδιά τους.
Θέτουν π.χ. τὸν ἀξιέπαινο στόχο τῆς ἐκμηδένισης τῆς πείνας, τὸν ὁποῖο ἐνδεχομένως ἀντιλαμβάνονται ὄχι ὡς προσπάθεια ἐξασφάλισης ἱκανοποιητικῆς τροφῆς καὶ πόσιμου νεροῦ γιὰ ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Γῆς, ἀλλὰ ὡς ἐκστρατεία ἐνημέρωσης τῶν πολιτῶν γιὰ τὴν «μεγάλη ὠφέλεια», ποὺ θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν εὐρεῖα κατανάλωση σπάνιας «διατροφικῆς ἀξίας» ἐντόμων, ὅπως γρύλων καὶ ἀκρίδων.
Προωθοῦν τὴν ἰσότητα τῶν φύλων, ἔχοντας πιθανῶς στὸ βάθος τοῦ μυαλοῦ τους τὴν θεσμικὴ ἀναγνώριση καὶ κατοχύρωση τοῦ τρὰνς φύλου, δηλαδὴ τὴν νομικὴ δυνατότητα τῶν διεμφυλικῶν ἀτόμων νὰ ἐξισώνονται ἀδιακρίτως σὲ κάθε πεδίο τῆς κοινωνικῆς, ἐπαγγελματικῆς καὶ ἀθλητικῆς ζωῆς μὲ τοὺς ἄνδρες καὶ τὶς γυναῖκες, οἱ ὁποῖοι ἀποφάσισαν νὰ μὴ ἐξεγερθοῦν κατὰ τοῦ Θεόσδοτου βιολογικοῦ τους φύλου.
Ὑποστηρίζουν τὴν διασφάλιση τῆς ὑγιοῦς ζωῆς, ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἐνδέχεται νὰ ἐπεξεργάζονται σχέδια προληπτικοῦ ἐμβολιασμοῦ τῆς ἀνθρωπότητας σὲ περίπτωση πιθανῆς (!) πανδημίας, θεσπίζοντας ὡς ἀναγκαία προϋπόθεση γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῶν πολιτῶν σὲ κάθε οἰκονομική, κοινωνική, ἐκπαιδευτικὴ καὶ ἐπαγγελματικὴ δραστηριότητα τὸν προηγούμενο ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμό τους.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Στὴν Ὁλομέλεια τῆς Συνόδου Κορυφῆς γιὰ τὸ Μέλλον παρενέβη καὶ ὁ Ἕλληνας Πρωθυπουργός, ὁ ὁποῖος ἔσπευσε νὰ εὐθυγραμμιστεῖ μὲ τὶς ἐπιδιώξεις τῶν διεθνῶν ἐλίτ, προπαγανδίζοντας τὴν ἀνάγκη σχηματισμοῦ παγκόσμιας κυβέρνησης, ἀφοῦ τόνισε χαρακτηριστικὰ μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἀκόλουθα:
«Ἐμεῖς, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἔχουμε τὴν εὐκαιρία νὰ κάνουμε κάτι προτοῦ εἶναι πολὺ ἀργά, πρὶν φθάσουμε στὴν ἑπόμενη πραγματικὴ παγκόσμια κρίση. Ἔχουμε ἀκόμα τὴν δυνατότητα νὰ ἀποτρέψουμε τὴν καταστροφὴ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ προκληθεῖ ἀπὸ τὶς σημερινὲς παγκόσμιες ἀπειλές, μὲ τὶς ὁποῖες ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι. Ἐφεξῆς, μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ νὰ ἐπιλύσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὶς κύριες προκλήσεις τῆς ἐποχῆς μας. Ἀποτελοῦν παγκόσμιες προκλήσεις καὶ ἀπαιτοῦν παγκόσμιες λύσεις. Μὲ τὸ Σύμφωνο γιὰ τὸ Μέλλον, ἔχουμε ἕνα «ὁδικὸ χάρτη» ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει ἐκεῖ. Τίποτα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πιὸ ζωτικῆς σημασίας».
Μιλώντας, ὁ κ. Μητσοτάκης γιὰ τὴν θεσμικὴ προετοιμασία τῶν κρατῶν στὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἑπόμενης πραγματικῆς παγκόσμιας κρίσης, ὑπονόησε σαφῶς ὅτι ἡ προηγούμενη παγκόσμια κρίση, δηλ. ἡ πρόσφατη ὑγειονομικὴ κρίση, δὲν συνιστοῦσε πραγματικὴ ἀπειλὴ γιὰ τὴν δημόσια ὑγεία, μολονότι στὰ ἀλλεπάλληλα τηλεοπτικά του διαγγέλματα υἱοθετοῦσε δραματικὸ ὕφος, ἐπιχειρώντας νὰ τρομοκρατήσει τοὺς Ἕλληνες πολίτες ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἐπικινδυνότητα τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ».
Ἑπομένως, ὁ ἴδιος ὁ κ. Μητσοτάκης παραδέχθηκε, ἔστω καὶ μὲ ἔμμεσο τρόπο, ὅτι ἐξαπάτησε τὸν ἑλληνικὸ λαό, ὠθώντας τοὺς πολίτες στὸν μαζικὸ ἐμβολιασμό τους μὲ ὑγειοβλαπτικὰ καὶ ἄχρηστα φαρμακευτικὰ παρασκευάσματα.
Ἔτσι, ἐπιβεβαίωσε ὅσους ὑποστήριζαν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ὅτι ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ δὲν ἀφοροῦσε τὴν προστασία τῆς δημόσιας ὑγείας, ἀλλὰ ἀποτελοῦσε (κατὰ κύριο λόγο) ἕνα καλὰ ἐνορχηστρωμένο παγκόσμιο πείραμα κοινωνικῆς συμμόρφωσης τῶν πολιτῶν σὲ ἀκραῖα καὶ παράλογα ὑγειονομικὰ μέτρα τῆς κρατικῆς ἐξουσίας.
Τὸ πείραμα κρίθηκε ἐπιτυχημένο, καθόσον ἀπέδειξε ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν πολιτῶν, ὑπὸ τὸ κράτος τῆς διασπορᾶς τοῦ φόβου καὶ τῆς ἀκατάπαυστης τηλεοπτικῆς χειραγώγησης, μποροῦν νὰ ἐνεργοῦν ἐνάντια στὴν λογική τους σκέψη. Ἢ καλύτερα ἀπέδειξε ὅτι, ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ φόβου, ἀναστέλλεται ἡ διανοητικὴ λειτουργία τῆς κριτικῆς σκέψης καὶ μοιραῖα ὁ ἄνθρωπος λησμονεῖ τὴν προσωπική του ὑπόσταση καὶ μεταβάλλεται σὲ ἄβουλη καὶ ἀπρόσωπη μονάδα (καὶ ἑπομένως σὲ πρώιμο ἀριθμὸ) τῆς ἀνώνυμης καὶ χειραγωγούμενης μάζας.
Συνεπῶς, μετὰ τὸν μαζικὸ ἐμβολιασμὸ (ὅπου τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο μετασχηματίστηκε σὲ καθοδηγούμενη καὶ ἐπιτηρούμενη μονάδα), ἀκολουθεῖ νομοτελειακὰ ἡ μαζικὴ ἀριθμοποίηση τῶν πολιτῶν, προκειμένου νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ πλήρης ἀπαξίωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἀποξένωσή του ἀπὸ τὶς βασικὲς ἀρχὲς τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ, δηλ. τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Ἀξιοπρέπειας.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΨΗΦΙΑΚΟΝ ΣΥΜΦΩΝΟΝ
Ἀξίζει ὡστόσο νὰ ἀναφερθεῖ περαιτέρω ὅτι αἰχμὴ τοῦ δόρατος τοῦ ἀπαράδεκτου καὶ ἀπορριπτέου Συμφώνου γιὰ τὸ Μέλλον ἀποτελεῖ ἡ προσαρτώμενη στὸ πιὸ πάνω σύμφωνο Παγκόσμια Ψηφιακὴ Συμφωνία (ἤ Παγκόσμιο Ψηφιακὸ Σύμφωνο), ποὺ συνιστᾶ τὸ πρῶτο ὁλοκληρωμένο παγκόσμιο σχέδιο, στὸ ὁποῖο κατοχυρώνεται σὲ πλανητικὴ κλίμακα ὄχι μόνο ἡ ψηφιακὴ συνεργασία μεταξὺ τῶν κρατῶν, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐφιαλτικὴ δυνατότητα διακυβέρνησης τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης.
Στὴν παγκόσμια ψηφιακὴ συμφωνία προβλέπεται ἡ ὑποχρέωση τῶν κρατῶν νὰ ἐξασφαλίζουν τὴν ἀπρόσκοπτη πρόσβαση τῶν ἀνθρώπων, σχολείων καὶ νοσοκομείων στὸ διαδίκτυο, φωτογραφίζοντας οὐσιαστικὰ τὸ ἴντερνετ τῶν πραγμάτων (Internet of Things) καὶ τὴν ἐξαιρετικὰ ἐξελιγμένη του μορφή, δηλ. τὸ ἴντερνετ τῶν πάντων, τὸ ὁποῖο εἶναι εὐρύτατα διαδεδομένο μὲ τὸν ἀγγλικὸ ὅρο “Internet of Everything”. Συνεπῶς τὸ Διαδίκτυο τῶν Πάντων ἀναφέρεται σὲ ἕνα ἀχανὲς τεχνολογικὸ οἰκοσύστημα ποὺ ἑνώνει ἀνθρώπους, ἀντικείμενα, δεδομένα καὶ διαδικασίες, παρέχοντας βελτιωμένη εὐφυΐα καὶ ἀπίστευτη πρόσβαση γνώσης σὲ ὅλο τὸ εὖρος τοῦ διαδικτυακοῦ περιβάλλοντος.
Ὀφείλουμε νὰ ἐπιστήσουμε τὴν μέγιστη προσοχὴ τῶν πολιτῶν στὴν ζοφερὴ πρόβλεψη τῆς Παγκόσμιας Ψηφιακῆς Συμφωνίας, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία παρέχεται ἡ φρικτή καὶ ἀπαίσια δυνατότητα ἀνάθεσης τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης σὲ δομές ἤ σὲ ὑπολογιστικὰ συστήματα Τεχνητῆς Νοημοσύνης.
Συγκεκριμένα, ἡ Παγκόσμια Ψηφιακὴ Συμφωνία ὑποχρεώνει τοὺς ἡγέτες τῶν κρατῶν νὰ καταρτίσουν ἕνα «ὁδικὸ χάρτη» διακυβέρνησης τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης καὶ νὰ συγκροτήσουν μία διεθνῆ ἐπιστημονικὴ ὁμάδα γιὰ τὴν διεξαγωγὴ ἑνός οἰκουμενικοῦ διαλόγου ἀναφορικὰ μὲ τὴν Τεχνητὴ Νοημοσύνη.
Ἀξίζει νὰ σημειώσουμε ὅτι οἱ Νεοταξίτες ἐπιδεικνύουν ἰδιαίτερη σπουδή στὴν ὑλοποίηση τῶν στόχων τους, ἀφοῦ, πρὶν προλάβει νὰ στεγνώσει τὸ «ψηφιακὸ μελάνι» τῆς ὑπογραφῆς τοῦ Παγκόσμιου Ψηφιακοῦ Συμφώνου, συγκλήθηκε στὸ Παρίσι, στὶς 15 καὶ 16 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ, διήμερη Σύνοδος τοῦ Global Strategy Group τοῦ ΟΟΣΑ, στὴν ὁποία προήδρευσε γιὰ δεύτερη φορὰ ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας, Θρησκευμάτων καὶ Ἀθλητισμοῦ Κυριάκος Πιερρακάκης, μὲ σκοπὸ τὴν προώθηση τοῦ διαλόγου καὶ τὴν ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων ἀναφορικὰ μὲ τὸ μέλλον τῆς Παγκόσμιας Διακυβέρνησης τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης (ΤΝ), ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν (ἄγνωστων) συνεπειῶν στὶς οἰκονομίες καὶ στὶς κοινωνίες τῶν κρατῶν ἀπὸ τὴν ραγδαία ἀνάπτυξη τῶν προηγμένων τεχνολογιῶν παραγωγικῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης.
Δὲν ἀπαιτεῖται ἰδιαίτερη εὐφυΐα, γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ ὁ πολίτης ὅτι στὸν διεξαγόμενο διάλογο γιὰ τοὺς πιθανοὺς κινδύνους ἀπὸ τὴν χρήση συστημάτων Τεχνητῆς Νοημοσύνης ἐμφωλεύει ἡ ἀστείρευτη ὑποκρισία καὶ διπροσωπία τῶν Νεοταξιτῶν, ἀφοῦ ἡ Τεχνητὴ Νοημοσύνη σχεδιάστηκε ἐξ ὑπαρχῆς μὲ ἕνα καὶ μοναδικὸ σκοπό: νὰ ὑποτάξει τὸ Ἐλεύθερο Ἀνθρώπινο Πνεῦμα στὸν τεχνοφασισμὸ τῶν Νοήμονων Μηχανῶν.
Καὶ σὲ δεύτερο χρόνο, θὰ προπαγανδιστεῖ τὸ ἑλκυστικὸ ἀφήγημα τῆς διανοητικῆς, σωματικῆς, συναισθηματικῆς ἀναβάθμισης τοῦ ἀνθρώπου, δηλ. τοῦ Μετανθρωπισμοῦ, ποὺ θὰ προβληθεῖ ὡς ἡ «σωτήρια λύση», καθὼς θὰ ἀντισταθμίσει τὴν κυριαρχία τῶν δομῶν Τεχνητῆς Νοημοσύνης. Δηλαδή, μὲ ἄλλα λόγια, ὁ τεχνολογικὰ ἀναβαθμισμένος ἄνθρωπος μπορεῖ μὲν νὰ καταστεῖ (προσωρινὰ) ἀνταγωνιστικὸς ἐν σχέσει πρὸς τὴν Τεχνητὴ Νοημοσύνη, ἀλλὰ θὰ ἔχει χάσει ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα τὴν ψυχή του, ἀποτελώντας ἀξιογέλαστο καὶ καταθλιπτικὸ ὑβρίδιο ἀνθρώπου-νοήμονος ὑπολογιστικῆς μηχανῆς.
Ἑπομένως, μποροῦμε βάσιμα νὰ ὑποθέσουμε ὅτι στὸ πλαίσιο ἑνὸς προσυμφωνημένου «ὁδικοῦ χάρτη» βαθμιαίας ἐξάρτησης καὶ ὑποδούλωσης τῶν πολιτῶν σὲ ὑπολογιστικὰ μοντέλα Τεχνητῆς Νοημοσύνης, σχεδιάζεται νὰ ἐπιβληθεῖ στὴν ἀνθρωπότητα μία ἀσύλληπτα ἐξελιγμένη μορφὴ ὑπερ-εὐφυοῦς Τεχνητῆς Νοημοσύνης, ποὺ θὰ καθορίζει κατὰ τρόπο ἀποφασιστικὸ καὶ κυριαρχικὸ τὴν πορεία τοῦ Ἀνθρώπου πάνω στὴν Γῆ.
Στὴν θεσμοθέτηση τῆς παγκόσμιας ψηφιακῆς συμφωνίας ὑποκρύπτεται ἡ σατανικότερη ἐπιδίωξη τῶν Νεοταξιτῶν νὰ μετασχηματίσουν τὴν κοινωνία τῶν πολιτῶν σὲ ἄβουλο κοπάδι ρομποτοποιημένων, ἐπιτηρούμενων καὶ ἀριθμοποιημένων σκλάβων, ἀφοῦ κάθε ἴχνος ἐλεύθερης βούλησης καὶ ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας θὰ ἔχει ὁριστικὰ ἐξαλειφθεῖ.
Στὴν πραγματικότητα βέβαια, τὸ Παγκόσμιο Ψηφιακὸ Σύμφωνο δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ ψευδώνυμο τοῦ παγκόσμιου ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ποὺ θὰ συνθλίψει τὴν ἐλευθερία τῆς σκέψης καὶ τῆς ἔκφρασης καὶ θὰ μεταβάλει τὶς σύγχρονες μεγαλουπόλεις σὲ ἀόρατα ψηφιακὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης, ὅπου θὰ ἔχουν διασπαρεῖ χιλιάδες ψηφιακὲς κάμερες ἀναγνώρισης προσώπου, οἱ ὁποῖες θὰ παρακολουθοῦν ἐν εἴδει «παντεπόπτη ὀφθαλμοῦ» σὲ 24ωρη βάση τοὺς ἀριθμοποιημένους (μαρκαρισμένους) πολίτες.
Ἡ νεοταξίτικη ἑλληνικὴ κυβέρνηση, προωθώντας τὸν στόχο τῆς ἀδιάλειπτης ψηφιακῆς ἐπιτήρησης, προτίθεται νὰ ἐγκαταστήσει –μὲ τὴν προσχηματικὴ ἐπίκληση τῆς ἐνίσχυσης τῆς ὁδικῆς ἀσφάλειας– σὲ εἴκοσι κεντρικὲς λεωφόρους τῆς Ἀθήνας ἕνα δίκτυο χιλίων ψηφιακῶν καμερῶν, ποὺ ἀποσκοπεῖ στὸ πλῆρες «σκανάρισμα» ὁδηγῶν καὶ ὀχημάτων καὶ στὴν καταγραφὴ τῶν τροχαίων παραβάσεων.
Ὅμως, οἱ ἐπίδοξοι «ψηφιακοὶ τροχονόμοι», ἐπικουρούμενοι ἀπὸ ἕνα ἐξελιγμενο λογισμικὸ σύστημα Τεχνητῆς Νοημοσύνης δὲν θὰ περιορίζονται σὲ ἕνα τυπικὸ ἐξωτερικὸ ἔλεγχο τῆς συμμόρφωσης τῶν ὁδηγῶν πρὸς τὶς διατάξεις τοῦ Κ.Ο.Κ., ἀλλὰ θὰ λαμβάνουν ἐπιπλέον φωτογραφικὸ ὑλικὸ μέσα ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο, προκειμένου νὰ ἐντοπίζουν ὅσους ὁδηγοὺς χρησιμοποιοῦν τὸ κινητό τους τηλέφωνο, καθὼς καὶ τοὺς ἐπιβάτες ποὺ δὲν φοροῦν ζώνη ἀσφαλείας. Ἔτσι ὅμως, θὰ ἀνιχνεύουν ἐπιπλέον καὶ τὸ ἐσωτερικὸ τῆς καμπίνας τοῦ αὐτοκινήτου, καταγράφοντας τὰ πρόσωπα, τὴν συμπεριφορά, τὸ ντύσιμο καὶ ἀργότερα ἀκόμη καὶ τὶς συνομιλίες τῶν ἐπιβαινόντων, παραβιάζοντας τὸν σκληρὸ πυρήνα τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς.
Ὁ Ὑπουργὸς Προστασίας τοῦ Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, μιλώντας στὰ Παραπολιτικὰ 90,1 ἀναφορικὰ μὲ τὴν τοποθέτηση χιλίων ψηφιακῶν καμερῶν, δὲν ἔκρυψε τὶς πραγματικὲς προθέσεις τῆς κυβέρνησης, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλες ἀπὸ τὴν διαρκῆ παρακολούθηση τῶν πολιτῶν καὶ τὴν ἐξονυχιστικὴ κατόπτευση τοῦ δημόσιου χώρου, ἀφοῦ δήλωσε μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἀκόλουθα:
«Ἡ Ἀστυνομία ἔχει κάνει μία εἰσήγηση γιὰ 1.000 καὶ πλέον κάμερες, ἀφορᾶ τὴν Ἀττικὴ καὶ τὴ Θεσσαλονίκη καὶ θὰ τοποθετηθοῦν σὲ ἐκεῖνα τὰ σημεῖα ποὺ εἶναι κρίσιμα γιὰ τὴ διαχείριση τῆς κυκλοφορίας καθὼς καὶ σὲ σημεῖα ποὺ χρειάζεται, γιὰ νὰ ὑπάρχει εἰκόνα σὲ περίπτωση ποὺ ἔχουμε ἐγκληματικὲς πράξεις ἢ ὁ,τιδήποτε ἄλλο χρειάζεται δικαστικὴ διερεύνηση. Ἡ Ἀστυνομία, ἀπὸ τὴν πλευρά της, εἶναι ἕτοιμη ἐφόσον τῆς ζητηθοῦν στοιχεῖα καὶ τοποθεσίες. Οἱ κάμερες αὐτὲς ἀφοροῦν τὴν ἐπιτήρηση, οἱ κάμερες οἱ ὁποῖες σχετίζονται μὲ τὴ βεβαίωση παραβάσεων αὐτὸ εἶναι ἕνα ζήτημα, τὸ ὁποῖο διαχειρίζεται ἡ Περιφέρεια Ἀττικῆς».
Ἑπομένως, ἡ τοποθέτηση τῶν ψηφιακῶν καμερῶν στὶς βασικες ὁδικὲς ἀρτηρίες τῆς Ἀθήνας δὲν συνδέεται μὲ τὴν ἀνάγκη τῆς ἀσφαλοῦς μετακίνησης στοὺς δρόμους, ἀλλὰ ἀποτελεῖ κυβερνητικὸ τέχνασμα «Δούρειου Ἵππου», μὲ τὸ ὁποῖο ἐπιδιώκεται τὸ «νανούρισμα» τῆς συνειδήσεως τῶν πολιτῶν, ὥστε νὰ ἀποδεχθοῦν ἀδιαμαρτύρητα –στὸ ὄνομα τῆς εὔρυθμης ὁδικῆς κυκλοφορίας– τὴν μελλοντική καθολικὴ ψηφιακή τους ἐπιτήρηση.
Συνεπῶς, ἡ ἐπικύρωση τοῦ Παγκόσμιου Ψηφιακοῦ Συμφώνου, μὲ τὸ ὁποῖο ἀναγνωρίζεται ἡ θεσμικὴ δυνατότητα διακυβέρνησης τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης, μπορεῖ κάλλιστα νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς τεχνοτρονικῆς ἐποχῆς, ποὺ εἰσάγει τοὺς πολίτες στὴν καθολικὰ ἐπιτηρούμενη καὶ ἐλεγχόμενη κοινωνία.
Στὴν δυστοπικὴ κοινωνία τοῦ ἀνελέητου καθημερινοῦ ἐλέγχου δὲν θὰ προβλέπεται ὁδὸς διαφυγῆς, ἀφοῦ τὸν ρόλο τοῦ ἐλεγκτῆ θὰ τὸν οἰκειοποιοῦνται ὑπολογιστικὲς μηχανὲς Τεχνητῆς Νοημοσύνης, στὶς ὁποῖες θὰ εἰσάγονται αὐτοματοποιημένοι ἀλγόριθμοι βαθιᾶς μάθησης (deep learning), ἀποκτώντας προοδευτικὰ τὴν ρεαλιστικὴ ἱκανότητα νὰ καθορίζουν, νὰ προγραμματίζουν καὶ νὰ ἐλέγχουν κατὰ τρόπο ἀποφασιστικὸ καὶ ὁλοκληρωτικὸ τὴν ζωή, τὴν σκέψη καὶ τὴν συμπεριφορὰ τῶν πολιτῶν, συντρίβοντας κάθε ἔννοια προστασίας τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ἑπομένως, καθίσταται πλέον φανερὸ σὲ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο ὅτι τὸ Σύμφωνο γιὰ τὸ Μέλλον δὲν ἐνσωματώνει τὴν βούληση τῶν παγκόσμιων ἡγετῶν νὰ ἐξασφαλίσουν στὰ ἔθνη καὶ στοὺς λαοὺς τὶς ὑγιεῖς προϋποθέσεις κοινωνικῆς προόδου, ἀνάπτυξης καὶ εὐημερίας, ἀλλὰ εἶναι ἕνα βαθιὰ ἀπόκοσμο σχέδιο ἑωσφορικῶν ἐγκεφάλων, ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὰ ἄνομα συμφέροντα τῆς ὑπερεθνικῆς ὀλιγαρχικῆς ἐλίτ καὶ ἱκανοποιεῖ τὸ ἀρρωστημένο της πάθος ἀναφορικὰ μὲ τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῆς Ἀνθρωπότητας καὶ τὴν ψυχοσωματικὴ διάλυση τοῦ Ἀνθρώπου.