Τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν ἀσεβῶν καὶ ψευδοδιδασκάλων – 1ον
ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟΝ
1ον
Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας παραδόθηκε μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ διαδόθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους στὴν οἰκουμένη. Ὡστόσο χρειάζεται ἡ ὑπεράσπισή της, γιατί ὑπάρχουν οἱ ἀσεβεῖς καὶ ψευδοδιδάσκαλοι ποὺ προσπαθοῦν νὰ τὴ νοθεύσουν. Ἀναφερόμαστε στοὺς ἀνθρώπους τῶν μικρῶν κοινωνιῶν, ὅπου ὅλοι γνωρίζονται καὶ διαπιστώνουν τὸ ὀλέθριο ἔργο τῶν πολεμίων τῆς πίστης. Πολλοὶ μάλιστα ἀγνοοῦν τὰ κίνητρα τῶν ἀσεβῶν καὶ δὲν ἀνησυχοῦν, στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε, γιὰ τὴν ἐπικίνδυνη δραστηριότητά τους.
Οἱ ἀσεβεῖς παραποιοῦν καὶ διαστρεβλώνουν τὴν ἀλήθεια τῆς πίστης, γιὰ νὰ βροῦν «ἐπιχειρήματα», προκειμένου νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἀκόλαστη καὶ ἀνήθικη ζωή τους. Ἐπικαλοῦνται μερικὲς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἐπιδιώκουν τὴν κάλυψη τῶν ἁμαρτιῶν τους, ἐνῶ τὰ πάθη τους εἶναι σὲ πλήρη ἱκανοποίηση. Δὲν ἔχουν ἱερὸ καὶ ὅσιο. Μειώνουν μὲ τρόπο προκλητικὸ τὴν πνευματικὴ ἀξία βασικῶν ἐντολῶν τῆς πίστης. Θέλουν μία θρησκευτικότητα χωρὶς ὑποχρεώσεις καὶ καθήκοντα, συμβιβασμένη μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο! Δὲν ἐπιλέγουν τὸ στενὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς, τῆς θυσίας καὶ τῆς ἔμπρακτης πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης. Ἐπιλέγουν τὴν ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἱκανοποιοῦν τὰ ἀκόρεστα πάθη τους καὶ ζοῦν μέσα στὴν «εὐτυχία» τοῦ νὰ τρῶν, νὰ πίνουν καὶ νὰ διασκεδάζουν. Ὅσα πνευματικὰ καὶ θεῖα δὲν γνωρίζουν, τὰ ἐπικρίνουν καὶ τὰ ἀπορρίπτουν, «ἐνῶ ὅσα γνωρίζουν μὲ τὶς φυσικές τους αἰσθήσεις, μὲ τὰ ἔνστικτα καὶ τὶς ὀρέξεις τους, σὰν τὰ ζῶα ποὺ δὲν ἔχουν λογική, τὰ κάνουν, γιὰ νὰ διαφθείρουν καὶ νὰ καταστρέφουν τοὺς ἑαυτούς τους», ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας τὸν 10ο στίχο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου Ἰούδα τοῦ Ἀδελφοθέου, ποὺ ἀναφέρεται στοὺς ψευδοδιδασκάλους, οἱ ὁποῖοι «καθυβρίζουν ἐκεῖνα ποὺ ξεπερνοῦν τὴν ἀντίληψή τους· κι ἐκεῖνα ποὺ ξέρουν ἀπὸ ἔνστικτο, σὰν τὰ ἄλογα ζῶα, κι αὐτὰ ἀκόμα τοὺς ὁδηγοῦν στὴν καταστροφή».
Στὴν παραπάνω ἐπιστολὴ καὶ συγκεκριμένα στοὺς στίχους 12-13 καὶ 16-19, γίνεται ἀναφορὰ στοὺς ἀσεβεῖς καὶ στοὺς ψευδοδιδασκάλους καὶ παρουσιάζει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον καὶ στὴν ἐποχή μας, ποὺ οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔχουν αὐξηθεῖ ἀνησυχητικά.
Οἱ ἀσεβεῖς συμμετέχουν πρόθυμα στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὶς διάφορες ἐκδηλώσεις τοῦ ποιμαντικοῦ της ἔργου. Εἶναι «σπιλάδες, συνευωχούμενοι ἀφόβως». Μολύνουν καὶ βεβηλώνουν. Θέλουν νὰ διαψεύδουν τὶς κακὲς πληροφορίες καὶ νὰ διαλύουν τὶς εἰς βάρος τους ἀρνητικὲς ἐντυπώσεις στὴν κοινωνία. Ἀποτελοῦν βρώμικες κηλίδες στὸν καθαρὸ ἐκκλησιαστικὸ χῶρο.
Οἱ ἀσεβεῖς θέλουν νὰ τοὺς προσφέρουν καὶ ὄχι νὰ προσφέρουν οἱ ἴδιοι. «Ποιμαίνουν ἑαυτούς». Δὲν ἔχουν συναίσθηση καὶ ντροπή.
Οἱ ψευδοδιδάσκαλοι εἶναι «νεφέλαι ἄνυδροι ὑπὸ ἀνέμων παραφερόμενοι». Εἶναι σύννεφα χωρὶς νερό, ποὺ οἱ ἄνεμοι τὰ μετακινοῦν συνεχῶς, ἀλλάζοντάς τους σχήματα καὶ κατευθύνσεις. Τὰ ὅσα λένε εἶναι πλάνα καὶ ὑπαγορεύονται ἀπὸ τὰ πάθη τους. Ὑπηρετοῦν μόνο τὰ συμφέροντά τους καὶ δὲν ἔχουν καμιὰ κοινωνικὴ προσφορά.
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης