Προσκύνημα στο Άγιο Όρος και στο ακριτικό Παλιούρι Διδυμοτείχου
Σημείωση XPSALMOS:Ένα γλυκύτατο περιγραφικό κείμενο για το ταξίδι ολίγων ημερών ενός κληρικού της Εκκλησίας μας που υπηρετεί στην μακρινή Αυστραλία είναι το παρακάτω κείμενο. Ένας φωτισμένος κληρικός που δίνει τη μαρτυρία του στην μακρινή Ήπειρο, επισκέφθηκε για λίγες ημέρες το Άγιο Όρος και το ακριτικό Διδυμότειχο και περιγράφει με λόγια καρδιάς και με αγάπη τα όσα έζησε. Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε γιατί μεταξύ των άλλων θα νιώσετε τον πόνο του και παλμό που μεταφέρει για τον ακριτικό και ξεχασμένο Έβρο μας αλλά και θα συναισθανθείτε τον βαθύτατο σεβασμό του προς τον «οικουμενικό εξομολόγο» π.Αντύπα- όπως τον αποκαλεί- στο Ιβηρίτικο κελί της γιαγιάς του Χριστού, της Αγίας Άννης. Χρόνια πολλά. Ευλογημένες ημέρες Χριστουγέννων.
Σ.Μ.Τ.
για οικογενειακούς λόγους,
από τον Σεβασμιώτατο Ευεργέτη μου,Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας
κ. Μακάριο και ήρθα στην Ελλάδα,
μετά από ένα ταξίδι 30 ωρών, χωρίς να υπολογισθούν οι αναμονές για το κάθε επόμενο μεταφορικό μέσο που χρησιμοποίησα.
Είχα υποσχεθεί, ανάμεσα σ άλλες υποχρεώσεις, στον λίαν αγαπητό πατέρα Αντύπα, από το Ιβηρίτικο κελί της γιαγιάς του Χριστού,Αγίας Άννης, να συμμετάσχω στους εορτασμούς της,σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο στις 22 προς 23 του έτι φθίνοντος μηνός Δεκεμβρίου.
Είχα γνωρίσει πρό ολίγων μηνών τον γλυκύτατο π. Αντύπα στη Μελβούρνη, όταν με την ευλογία του Κυριάρχου, ήρθε και “ήρε τα δυσβάστακτα φορτία πολλών” σ όλη την ήπειρο.
Θα μπορούσε, εάν υπήρχε ένα εκκλησιαστικό βιβλίο Γκίνες να τον συμπεριλάβει και να ονομαστεί “οικουμενικός εξομολόγος “ γιατί εκτός της Ωκεανίας διακόνησε και διακονεί και άλλους ηπείρους “ανά τω κόσμω”.
Όταν έφτασα στο κελί του
στις Καρυές θαύμασα την εργασία του Γέροντος.
Είδα φωτογραφία από
την προτέρα κατάσταση του κελίου
και πως ο Γέροντας το ανακαίνισε,
μετά από αμέτρητες θυσίες και κόπους.
Μπορεί να χαρακτηριστεί το κελί της Προμήτορος, ασφαλώς,
“παλάτιον ηρεμίας και σιγής,
θρόνος βυζαντινός, αγιορείτικης παράδοσης κειμήλιον .” ….
Είχαμε την τιμή να προεξάρχει των ακολουθιών ο ταπεινός λάτρης του Αγίου Νεκταρίου, επίσκοπος του Φαναρίου Μητεοπολίτης Σηλυβρίας Μάξιμος.
Μας ήλκυσε η ταπεινή συμπεριφορά του, μας κατέκτησε η απλότητα του,
μας κυρίευσε το ήθος του.
Ανάμεσα στις άλλες εκπλήξεις,
υπήρξε ασφαλώς η παρουσία τριών εξαίρετων ιερομονάχων από την Ι. Μονή του Τιμίου Προδρόμου των Σκοπίων.
Πληροφορήθηκα από τον
π. Αντύπα, που έχει επισκεφθεί το μοναστήρι τους,ότι η Μονή τους κάνει θαυμάσια και τεράστια πνευματική εργασία στον δύσκολο τόπο που βρίσκεται, όπου πλειοψηφεί το μουσουλμανικό στοιχείο.
Οι τρείς ευγενέστατοι ιερομόναχοι ( π. Ανατόλιος, π . Κύριλλος και π. Γρηγόριος ) πλήρης ευγνωμοσύνης προς την Μητέρα Εκκλησία,
ήταν χαρούμενοι για την άρση της ακοινωνησίας τους και την σωτήρια πλέον συμμετοχή τους στο “κοινό ποτήριον” της Ζωής.
Τους ένιωσα σαν τα παιδιά που κατάφεραν επιτέλους να βρούν τον βηματισμό του Πατέρα τους
και αποτυπώνονταν αυτή τους η ικανοποίηση
“στην λάμψη των προσώπων τους.” ………
Μετά τους εορτασμούς της Αγίας Άννης, κατευθύνθηκα προς τον νομό Έβρου.
Είχα καθήκον να πάρω την ευχή του γέροντα μου και να εξυπηρετήσω ένα χωριό της επαρχίας του
την ημέρα των γενεθλίων
του Κυρίου.
Πήγα στο Παλιούρι ΔιδυμοΤείχου.
Οι κάτοικοι του χωριού περί τους 250.
Με υποδέχθηκαν με πολύ αγάπη και σεβασμό.
Εδώ έμαθα πως σε κάποιες ενορίες του Έβρου έχει μειωθεί απελπιστικά το χριστιανικό στοιχείο και πλειοψηφεί το μουσουλμανικό.
Η κατάσταση φαίνεται
ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ.Δυστυχώς!
Πόσο πόνο έκρυβαν τα τίμια λόγια τους….
Πόση αγωνία για το μέλλον
τα αγιασμένα πρόσωπα τους …
Θυμήθηκα τον Παπαδιαμάντη,
θυμήθηκα την “Συντέκνισσα”·
“ ….. Υπήρχεν ευσέβεια
εις τα βουνά …”
Ήρθαν στην Θ. Λειτουργία
64 χριστιανοί και γώ 65.
Ο Ναός του Μεγάλου Αθανασίου πανέμορφος και ανακαινισμένος.
Εδώ στο βόρειο Έβρο τιμάται ιδιαίτερα η σεπτή κορυφή των πατέρων ο Μ. Αθανάσιος,
διότι κατά την παράδοση είχε περάσει απ την περιοχή κατευθυνόμενος προς την σύνοδο της Σαρδικής και ευεργέτησε τον τόπο απαλλάσσοντας τον απο λοιμική θανατηφόρο ασθένεια.
Παρών λοιπόν ο μεγαλύτερος των πατέρων,ο Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
στην περιοχή αυτή,
αφού πολλές ενορίες τον έχουν έφορο και προστάτη.
Λόγω καιρικών συνθηκών αρχίσαμε στις 6:30 και τελειώσαμε στις 9:30.
Ψάλλαμε στο τέλος τα κάλαντα και έβλεπα στα πρόσωπα τους την χαρά,την συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη.
“Μείνον μεθ ημων”
το αίτημα τους “μετά δακρύων ….”
Ας δώσει ο Θεός αληθινούς πατριώτες πολιτικούς και ας στηρίζει ο Θεός αυτούς τους ακρίτες ήρωες που αν εκλείψουν
….. χαθήκαμε !!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
π. Α. Δ. Κ.