π. Σάββας Ἀχιλλέως: «Πῶς νὰ γλυτώσουμε ἀπό τις μαγείες»

* Τί εἶναι ἡ μαγεία; Εἶναι μία τέχνη, μία ἐπιστήμη μὲ τὴν ὁποία καλοῦνται οἱ δαίμονες. Αὐτὸς δηλ. ποῦ κάνει τὴν μαγεία, δὲν ὁμιλεῖ μὲ τὸν Θεό, δὲν ὁμιλεῖ με τούς Ἀγγέλους, ἀλλὰ ὁμιλεῖ μὲ τὸν ἴδιο τὸν διάβολο. Καὶ αὐτοὶ ποὺ μεταχειρίζονται αὐτὴν τὴν τέχνη ὀνομάζονται μάγοι.
* Ἀνακατεύεσαι μὲ τὴν μαγεία καὶ δὲν μετανόησες; Ἔχασες τὸν Παράδεισο… Ποιὸς τὸ λέει; Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή, 5ο κεφάλαιό του:
«…εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι… οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν» (Γαλ. 5,20-21).
* Γιατί οἱ Χριστιανοὶ ἔπεσαν στὰ μαγικά καὶ στη μαγεία; Ή αιτία εἶναι ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ἀμελοῦν καὶ δὲν μελετούν όλες τις πρώτες ὑποσχέσεις καὶ συμφωνίες ποὺ ἔδωσαν ὅταν βαπτίστηκαν. Τὰ ξεχνούμε καὶ ἐπειδὴ τὰ ξεχνούμε πηγαίνουμε στην μαγεία.
* Θα μου πείτε, πῶς νὰ γλυτώσουμε ἀπό αὐτὲς ὅλες τις μαγείες; Ἐρωτάτε τὴν Ἁγία Παρθενομάρτυρα Ιουστίνη. Ὁ φοβερότερος μάγος, ὁ Κυπριανός τῆς ἐπιτέθηκε. Δέν μπόρεσε να της κάνει τίποτε. Γιατί; Γιατί ή Αγία ήτο με τον Χριστό.
Γιατί ἐμεῖς παθαίνουμε κακά; Διότι εἴμεθα μακριά ἀπὸ τὸν Χριστόν. Γι’ αὐτὸ βρίσκει ὁ διάβολος ἐλεύθερη την πόρτα, ἀνοιχτὴ τὴν πόρτα καὶ μᾶς καταστρέφει.
Ἐὰν εἴμεθα μὲ τὸν Χριστό, ὅλος ὁ κόσμος νὰ εἶναι μάγοι, δὲν μποροῦν νὰ μᾶς κάνουν τίποτε. Ὅταν ὅμως ἐμεῖς οὔτε νηστεύουμε, οὔτε ἐκκλησιαζόμεθα, οὔτε προσευχόμεθα, οὔτε Κοινωνοῦμε, οὔτε πνευματικὸν ἔχομεν, οὔτε διαβάζομεν τὴν Ἁγία Γραφή, οὔτε διαβάζομεν τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε Παρακλήσεις, οὔτε τίποτα, τότε ὁ διάβολος βρίσκει ἀνοιχτὲς τὶς πόρτες καὶ μπαίνει μέσα στο χρυσό σπίτι, ποὺ ὀνομάζεται ψυχὴ καὶ τότε μᾶς χτυπά ἀλύπητα…
Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτία. Φύγαμε ἀπὸ τὸν Θεόν. Καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἐγκατέλειψε καὶ ἄφησε τοὺς διαβόλους ἐλεύθερους, γιὰ νὰ μᾶς τσακίζουν καὶ νὰ μᾶς χτυποῦν. Καὶ πολλὲς ψυχὲς ποὺ έρχονται στὴν Ἐκκλησία ὁμολογοῦν καὶ λένε:
– Θεέ μου σὲ εὐχαριστῶ, γιατί ἂν δὲν ἐπέτρεπες εἰς τὸν σατανά νὰ μὲ παιδέψει, ἐγὼ στὴν Ἐκκλησία δὲν θὰ Ερχόμουνα. Ἐὰν δὲν ἐπέτρεπες στὸν σατανᾶ νὰ μὲ παιδεύει, δεν θὰ ἐρχόμουνα ποτέ εἰς τὴν Ἐκκλησία. Ούτε θὰ εξομολογούμουν, οὔτε θὰ Κοινωνούσα, οὔτε θὰ νήστευα, ούτε τίποτα. Τώρα όμως, ὅλη μου ή ζωὴ εἶναι ἐπάνω στον Χριστόν.
Ε, εφόσον τὰ θέλουμε αὐτά, αὐτὰ παθαίνουμε. Θέλουμε δήλ. τον διάβολον νὰ μᾶς βάλει εἰς τὴν Ἐκκκλησίαν, νὰ μᾶς διδάξει ὁ διάβολος, νὰ γίνει δάσκαλός μας; Γίνεται… Ἔτσι ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ εἴμεθα προηγουμένως εἰς τὸν Θεό, γιὰ νὰ μὴν ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς τὸν διάβολον να μᾶς φέρει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.
* Πολλές γυναίκες γυρίζουν τὸ φλιτζάνι, ή λεγομένη καφεμαντεία, γιὰ νὰ δοῦν τί θὰ τοὺς συμβεῖ καὶ νομίζουν, ὅτι εἶναι κάτι ἀθῶο. Δὲν εἶναι καθόλου ἔτσι. Μαζεύονται τὰ δαιμόνια στὸ φλιτζάνι ἐκεῖ καὶ ὁ ἄνθρωπος κολάζεται!
* Έχουν γεμίσει τὰ σπίτια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ φυλαχτὰ καὶ δὲν προχωροῦν οἱ ἄνθρωποι στὴ ζωὴ τοὺς καλά, διότι ἀκριβῶς ἔχουν αὐτὰ τὰ φυλαχτὰ ποὺ τοὺς ἔδωσε ἡ μάγισσα. Καὶ μέσα σὲ αὐτὰ τὰ φυλαχτὰ γράφονται ὀνόματα δαιμονικά, βάζουν κλωστὲς καὶ τρίχες ἀπὸ ζῶα.
* «Ἐπήγα, λέει, σὲ ἐκεῖνον τὸν μάγο καὶ μοῦ ἔλυσε τὰ μάγια. Μοῦ τὰ ἔλυσε μὲ τὸν Σταυρό! Το σπίτι τοῦ ἦταν γεμάτο εἰκόνες καὶ εἶχε καντήλια ἀναμμένα. Δὲν πῆγα νὰ κάνω κακό».
Καὶ ὅμως ἔπεσες στη μεγαλύτερη παγίδα του Διαβόλου.
Οἱ μάγοι χρησιμοποιοῦν τὰ ἅγια της Ἐκκλησίας καὶ τῆς πίστεως, γιὰ νὰ σὲ παρασύρουν. Διότι ὁ διάβολος γίνεται καὶ «ἄγγελος φωτός». Ἐπικαλοῦνται ὀνόματα Ἁγίων καὶ ἐσὺ νομίζεις ὅτι πηγαίνεις σὲ καμμία Ἐκκλησία. Τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα ἐπικαλοῦνται καὶ τῆς Παναγίας τὸ ὄνομα ἐπικαλοῦνται, προκειμένου νὰ ξεγελάσουν τὰ θύματά τους καὶ νὰ τὰ σύρουν εἰς τὴν ἀπώλειαν!
* Παράδειγμα: Πολλοὶ ποὺ εἶναι μάγοι ντύνονται ἱερεῖς.
Πῆγε κάποιος σὲ κάποια μάγισσα. Ἡ μάγισσα εἶχε ἕνα σπίτι γεμάτο εἰκόνες καὶ καντήλια καὶ ἀνάβουν (τὸ δόλωμα). Ἐκεῖ κάνει τὰ μαγικά της ή μάγισσα, λύνει τὸ πρόβλημα του ἀνθρώπου καὶ μετὰ τοῦ λέει ἡ μάγισσα:
Ξέρεις, ἐπειδὴ ἐγώ σου λέγω τὴν ἀλήθεια, πήγαινε και δίπλα ποὺ εἶναι ὁ ἱερεύς, νὰ τοῦ φιλήσεις τὸ χέρι.
Ἐνῶ δίπλα δὲν εἶναι ὁ ἱερεύς, ἀλλὰ εἶναι ἕνας μάγος, ὁ ὁποῖος άφησε τὰ γένια, εφόρεσε ράσα καὶ κάθεται ἐκεῖ. Και ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν γνωρίζει, πηγαίνει καὶ προσκυνεῖ τὸν διάβολο! Εκείνη τὴ στιγμὴ δὲν προσκυνεῖ τὸ ὄργανο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὸ ὄργανο τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος μετεμφιέσθη ἱερεὺς καὶ κάθεται ἐκεῖ.
Καὶ θὰ βγεῖ ἔξω ὁ ἄνθρωπος μὲ ἱκανοποίηση καὶ θὰ πεῖ:
– Ξέρεις, πῆρα καὶ τὴν εὐχὴ τοῦ παπᾶ!
Ποιοῦ παπᾶ πῆρες τὴν εὐχή; Ποῦ τὸν ξέρεις ποιὸς εἶναι; Δὲν τὸν ξέρεις, δὲν τὸν γνωρίζεις. Ἐπῆρες τὴν εὐχὴ τοῦ διαβόλου καὶ ὄχι τὴν εὐχὴ τοῦ παπᾶ. Τέτοια κρούσματα πολλὰ ἔχω ἐγὼ νὰ ἀναφέρω, γι’ αὐτὸ καὶ σᾶς τὰ λέγω νὰ διαφωτίσετε τὸν κόσμον, ὁ ὁποῖος κόσμος δὲν γνωρίζει τίποτε.
* Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος στὸν 61ο κανόνα της, 6 Χρόνια κανονίζει νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὰ θεία μυστήρια της Εκκλησίας, ἐκεῖνοι ποὺ πᾶνε σε μάγους. Ἐνῶ ὁ Μέγας Βασίλειος στο 62ο κανόνα του, τοὺς μάγους τοὺς κανονίζει 20 χρόνια νὰ ἀπέχουν τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας.
(π. Σάββας Ἁχιλλέως, Ομιλία 106, Περί μετανοίας)
Συντάκτης