Μνήμη Αρχιμανδρίτου Πατρικίου Καλεώδη
Είχα την ιδιαίτερη ευλογία να τον γνωρίσω από την μικρή μου ηλικία (10ετών)και να μαθητεύσω πάρα του πόδας του αλλά και να χαρώ και να διδαχθώ από την ευθύτητά του και όλες τις αρετές που τον στόλιζαν.
Όσοι δεν τον γνώρισαν και δεν τον συναναστράφηκαν ομιλούν για έναν ιδιόρρυθμο κληρικό,αλλά λανθάνουν.
Ο π.Πατρίκιος ήταν άνθρωπος της αγάπης ,ευαίσθητος,καλοσυνάτος αλλά όπου έπρεπε ήταν και αυστηρός ,ιδιαίτερα στην λειτουργική ευταξία.
Ήταν φιλάνθρωπος εξομολόγος και επιεικής πνευματικός πατέρας και ανέπαυσε πολλές ψυχές από την ταραχή και τις δυσκολίες της ζωής .
Ήταν φιλακολουθος όσο κανείς άλλος . Καθημερινά ευρίσκετο στο ναό που ήταν Εφημέριος,(στον Άγιο Νικόλαο Χαλανδρίου όπου από την νεαρή μαθητική του ηλικία ήταν ιερόπαις και εν συνεχεία διάκονος και εφημέριος)και τελούσε τις ιερές ακολουθίες και εν συνεχεία πήγαινε στα Γραφεία της Ιεράς Συνόδου όπου ήτο επικεφαλής του Γραφείου Εθιμοτυπίας.Ο,τι έχει μείνει και διασωθεί σχετικά με την εκκλησιαστική εθιμοτυπία και τάξη είναι έργο ζωής του αειμνήστου π.Πατρικίου.
Ήταν λειτουργός άριστος, υπόδειγμα για όλους μας και ιδίως τους νεότερους,χωρίς άσκοπες κινήσεις εντυπωσιασμού, χωρίς φωνητικές εξάρσεις και λαρυγγισμους, με άμφια που δεν προκαλούσαν, πάντοτε σεμνά χωρίς επίδειξη πολυτέλειας .
Να αναφέρω δε ότι δεν είχε προσωπικά άμφια αλλά όπως και οι άλλοι συνεφημέριοί του χρησιμοποιούσαν τα άμφια του Ναού.
Όταν λειτουργούσε γινόταν μετάρσιος,ιδιαίτερα όταν διάβαζε τις ευχές της Θ.Λειτουργίας μεταξύ του χαμηλοφώνως και εκφώνως διότι πίστευε ότι οι πιστοί πρέπει να ακούουν τις ευχές ώστε να μετέχουν περισσότερο στα τελούμενα και να μην είναι απλώς ακροατές.
Ως προς την τήρηση του τυπικού των ιερών ακολουθιών και ιδιαίτερα της Θ.Λειτουργιας ήτο πιστός και αυστηρός μέχρις σχολαστικότητας .
Βέβαια είναι γνωστόν τοις πάσι ότι πολλάκις του επροτάθη από την Εκκλησία να προαχθεί εις Επισκοπον και Μητροπολίτην αλλά ο μακαριστός αρνήθηκε μετ´επιμονής ,κάτι που μαρτυρεί την ταπείνωση και το ήθος του π.Πατρικίου ,όταν σήμερα οι άγαμοι κληρικοί αγωνίζονται προς τούτο .
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα πολλά για την βιοτή και την παρουσία του στην Εκκλησία γενικώς αλλά και ιδιαίτερα στο Χαλάνδρι ως του κατ´εξοχήν πνευματικού κληρικού μπρος στον οποίον υποκλίνονταν οι πάντες και μόνον με το πέρασμά του.
Ήταν για το Χαλάνδρι ένα Σύμβολο!
Προσωπικά πρέπει να ομολογήσω ότι έχασα τον μεγάλο Δάσκαλο και καθοδηγητή μου από τα πρώτα μου βήματα ως Διάκονος έως σήμερα, ως επίσκοπος
Προσεύχομαι όπως ο Κύριος αναπαύσει την μακαρία ψυχή του με τα της αγίων και των δικαίων.
Αιωνία η μνήμη του αειμνήστου Αρχιμανδρίτου Πατρικίου
+ Ο Σεβαστείας Σεραφείμ
