Μητρ. Χαλκηδόνος: «Πολεμοχαρὴς ὁ Μόσχας, πλήρως ὑποταγμένος εἰς τὸν Πούτιν»
Αὐτὸ ἦτο τὸ κεντρικὸν μήνυμα, τὸ ὁποῖον μετέφερεν ὁ Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Ἐμμανουὴλ εἰς μίαν ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης συνέντευξιν, ἡ ὁποία ἐδημοσιεύθη τὴν 6ην Ἀπριλίου εἰς τὴν γαλλικὴν ἐφημερίδα Le Monde μὲ τίτλον «Πόλεμος στὴν Οὐκρανία: ὑπάρχει ρήξη, ἀλλὰ ὄχι σχίσμα, μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» καὶ ὑπότιτλον «Ὁ Ἐμμανουὴλ Ἀδαμάκης, Μητροπολίτης Χαλκηδόνος, ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑψηλότερους ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀναλύει τὶς κρίσεις ποὺ ταράζουν τὸν ὀρθόδοξο χριστιανισμό. Κατηγορεῖ τὸν Πατριάρχη Μόσχας, Κύριλλο, γιὰ “παραποίηση” τοῦ Εὐαγγελίου». Εἶναι ἡ δευτέρα συνέντευξις τοῦ Μητροπολίτου Ἐμμανουὴλ εἰς γαλλικὸν μέσον ἐνημερώσεως εὐρείας κυκλοφορίας κατά τὸ διάστημα τῶν τελευταίων τριῶν ἑβδομάδων. Ἡ πρώτη ἐκυκλοφορήθη τὴν 15ην Μαρτίου εἰς τὸ γαλλικὸν περιοδικὸν «Le Point», μὲ τίτλον «Ὁ Ζελένσκι ἀντιστέκεται στὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας, ὀφείλουμε νὰ τὸν ὑποστηρίξουμε». Εἰς αὐτήν, συμφώνως πρὸς τὸ ἱστολόγιον «orthodoxianewsagency.gr» τῆς 20ῆς Μαρτίου 2025, ἀντιλαμβανόμεθα τὴν πλήρη στήριξιν ἐκ μέρους τοῦ ὀρθοδόξου ἱεράρχου τοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ προέδρου τῆς Οὐκρανίας Ζελένσκι, ἡ θητεία τοῦ ὁποίου ἔχει λήξει τὸν Μάϊον τοῦ 2024 καὶ δὲν παρατείνεται συμφώνως πρὸς τὸ Σύνταγμα τῆς Οὐκρανίας, λόγω πολέμου. Εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ζελένσκι ὁ Μητροπολίτης Ἐμμανουήλ, εὐθυγραμμιζόμενος πλήρως μὲ τὸν Γάλλον πρόεδρον κ. Μακρόν, τρέφει πλήρη ἐμπιστοσύνην, θεωρεῖ, ὅτι
«ἐνσαρκώνει τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ του, ὅτι μάχεται γιὰ τὴν πατρίδα του καὶ ἀντιστὲκεται στὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας, γιὰ ἐκείνους καὶ γιὰ ἐμᾶς».
Εἰς συνέντευξιν εἰς τὴν ἐφημερίδα Le Monde, ὅπως ἀναφέρει τὸ ἱστολόγιον «orthodoxianewsagency.gr» τῆς 7ης Ἀπριλίου 2025, τὸ ἀπολύτως ἔμπιστον εἰς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον πρόσωπον τοῦ Μητροπολίτου Ἐμμανουὴλ στιγματίζει τὴν ἐκ μέρους τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου εὐλογίαν ὅπλων μαζικῆς καταστροφῆς, ἡ ὁποία ὡς:
«παραποίηση τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἀκατανόητη καὶ ἀπαράδεκτη γιὰ ἕναν Χριστιανό!». Ἀλλὰ «στὴ Ρωσία, οἱ κοσμικὲς καὶ πνευματικὲς ἐξουσίες εἶναι ταυτόσημες».
Ἑπομένως, ὅπως ὑποστηρίζει ὁ Μητροπολίτης, πρόκειται διὰ μίαν μορφὴν ἐθνοφυλετισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἤδη εἰς τὴν Σύνοδον τῆς Κων/πόλεως τὸ 1872 κατεδικὰσθη ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ὡς αἵρεσις. Ὁ Πούτιν, ἐκμεταλλευόμενος τὴν δεινὴν ἐμπειρίαν τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ Κομμουνισμοῦ μὲ χρήματα, τιμάς καὶ τὴν εὐνοϊκὴν ἀντιμετώπισιν τῆς Ἐκκλησίας ἐπέφερε τὴν πλήρη ὑποταγὴν της εἰς τὴν ἐξουσίαν του. Φυσικά ἔχουν μείνει ἀκόμη πυρῆνες ἀντιστάσεως, ἀλλὰ εἰς τὴν ἀντιδημοκρατικὴν Ρωσίαν αὖται προφανῶς δὲν δύνανται νὰ ἀναδειχθοῦν. Καὶ συνεχίζει ὁ Μητροπολίτης Ἐμμανουήλ:
«Στοὺς ἀρχικοὺς λόγους τοῦ ἐν λόγω πολέμου, οἱ ὁποῖοι εἶναι γεωστρατηγικοί, πολιτικοὶ καὶ οἰκονομικοί, προστίθεται ἡ δῆθεν διαφύλαξη τοῦ “ρωσικοῦ κόσμου” (Rousski Mir). Σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴ θεωρία, οἱ περιοχὲς τῆς πρώην ΕΣΣΔ ἀνήκουν στὴν ρωσικὴ πολιτιστικὴ σφαῖρα καὶ πρέπει νὰ παραμείνουν σὲ αὐτήν. Ἀπὸ θρησκευτικὴ ἄποψη, αὐτὸ ὁδηγεῖ στὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ ὀρθόδοξες ἐκκλησιαστικὲς Ἀρχὲς τοῦ Rousski Mir, καὶ κυρίως ἡ Οὐκρανικὴ Ἐκκλησία, πρέπει νὰ ὑποτάσσονται στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας».
Εἰς αὐτὴν τὴν πλήρη διαστροφὴν τῆς πραγματικότητος ἀπὸ χείλη ὀρθοδόξου ἱεράρχου, ὅπως ἔχει ἀποδειχθῆ εἰς πλῆθος ἄρθρων μὲ θέμα τὸ οὐκρανικὸν αὐτοκέφαλον, προστίθεται, πάντα συμφώνως πρός τὸ ἱστολόγιον, ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ἐμμανουὴλ θεωρεῖ ὡς:
«”γελοία” τὴν κατηγορία τῆς Μόσχας ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως προσπαθεῖ νὰ ἐπεκτείνει τὴν ἐπιρροή του στὴν Οὐκρανία».
Νομίζομεν ὅτι περιττεύει κάθε σχολιασμὸς τῆς τελευταίας προτάσεως μετὰ τὰ ὅσα ἔχουν γίνει γνωστὰ διὰ τὰς βιαιότητας εἰς τὴν κατάληψιν Ἱερῶν Ναῶν τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὴν ἁρπαγὴν τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου κ.ἄ.
Τὸ τονίζει, βεβαίως, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μὲ ἄλλην ἀφορμὴν ἀνεβίβασεν αὐτὸν τὸν Πατριάρχην εἰς θεῖα ὕψη. Σταχυολογοῦμεν τινὰς προτάσεις ἀπὸ τὴν ἀντιφώνησίν του κατὰ τὴν Ι΄ Σύναξιν τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀπὸ 1ης ἕως 3ης Σεπτεμβρίου 2024: Ὁ Πατριάρχης χαρακτηρίζεται ὡς «ὁρατὴ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας». «Ἡ Ἐκκλησία ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Πατριάρχου τὴν ἑνότητα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἐμφανίζει». Εἰς τὸν Πατριάρχην ἐνεργεῖται «τὸ μυστήριον τῆς κενώσεως τοῦ Χριστοῦ», ἐπειδὴ «τὴν ὑψίστην τιμὴν κατέχων ταπεινοῦται ἵνα πάντας σώσῃ». «Ὥσπερ ὁ Χριστὸς ἐν τῇ θεανδρικῇ αὐτοῦ ὑποστάσει τὸ κτιστὸν καὶ τὸ ἄκτιστον συνέδεσεν, οὕτω καὶ ὁ Πατριάρχης ἐν τῇ διακονίᾳ αὐτοῦ τὸ οὐράνιον καὶ τὸ ἐπίγειον συνάπτει».
