Ἡ ἐκλογὴ τῶν ἑπτὰ διακόνων
Στὸ ἀποστολικὸ ἀναγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων, γίνεται ἀναφορὰ στὴν ἐκλογὴ τῶν Ἑπτὰ Διακόνων.
Ἐκεῖνες τὶς μέρες, καθὼς μεγάλωνε ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν, παραπονέθηκαν οἱ προερχόμενοι ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πιστοὶ πρὸς τοὺς ἐξ Ἑβραίων, ὅτι οἱ χῆρες τους ἀντιμετωπίζονταν δυσμενῶς στὴν καθημερινὴ διακονία. Τότε, οἱ Δώδεκα κάλεσαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπαν: Δὲν εἶναι σωστὸ ἐμεῖς νὰ ἐγκαταλείψουμε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ διακονοῦμε τραπεζες. Διαλέχτε, λοιπόν, ἀδελφοί, ἓπτὰ ἄνδρες ἀνάμεσά σας μὲ καλὴ ἔξωθεν μαρρυρία, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, στοὺς ὁποίους θὰ ἀναθέσουμε αὐτὸ τὸ ἔργο. Κι ἐμεῖς θὰ ἀφοσιωθοῦμε στὴν προσευχὴ καὶ στὴ διακονίᾳ τοῦ λόγου..
Καὶ ἄρεσεν ὁ λόγος αὐτὸς στὸ πλῆθος· καὶ ἐξέλεξαν τὸν Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ τοὺς Φίλιππον, Πρόχορο, Νικάνορα, Τίμωνα, Παρμενᾶ καὶ Νικόλαον προσήλυτο ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια, τοὺς ὁποίους παρουσίασαν στοὺς ἀποστόλους, ποὺ ἀφοῦ προσευχήθηκαν, βαλαν τά χέρια πάνω στά κεφάλια αὐτῶν τῶν ἑφτά. (Πράξ. στ΄, 1-6)
Ἡ περικοπὴ αὐτὴ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία ἀφοῦ:
-Ἀναδεικνύει τὸ γεγονὸς ὅτι ἀδικίες δὲν ἦταν ἐπιτρεπτὲς στὴν πρώτη χριστιανικὴ κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων. Γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή τους ἐπιλέχθηκαν οἱ ἐπτὰ διάκονοι.
-Ἡ ἐκλογὴ ἔγινε ἀπ’ ὅλους μὲ δημοκρατικὲς διαιδκασἰες καὶ στὴ συνέχεια τοὺς ἐκλεγμένους εύλόγησαν οἱ Ἀπόστολοι.
-Ἡ καθιέρωση ἀπὸ τὴ ΧΔ ὡς προστάτη-ἁγίου της τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καὶ ἡ σύγκριση τῆς ἀποστολῆς της μὲ τὴ “διακονία τῶν τραπεζῶν” ὑποδηλώνει τὸν σεβασμὸ ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἔδειχνε τὸ Κίνημα στὴν κανονικὴ τάξη τῆς Ἐκκλησίας. Δεδομένου ὅτι οὐδέποτε τὴν ὑποακέστησε στὴ “διακονία τοῦ Λόγου”, ὅπως κατὰ κόρον ἔκαναν οἱ χριστιανικὲς ἀδελφότητες καὶ χάραξε ἕνα ρόλο διακριτό. Ἡ ἀναφορὰ στὴ “διακονία τῶν τραπεζῶν γίνεται ἀπὸ τὴν 1η ἱδρυτικὴ πράξη τῆς 29ης Νοεμβρίου 1953 ἐκ μέρους τῆς Διοικούσας Ἐπιτροπῆς.Ἡ 2η πράξη ἀφοροῦσε στὴν ἐνημέρωση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὴν ἵδρυση τοῦ Κινήματος. Ἔκτοτε, πάντοτε ἡ ΧΔ ἔδειχνε σεβασμὸ στὴν κανονικὴ Ἐκκλησία. Ἡ κριτική της, ἔντονη πολλὲς φορές, οὐδέποτε ὑπῆρξε ἀποδομητικὴ καὶ ἀμετροεπής, ὅπως ἰδίως στὶς μέρες μας συνηθίζεται…
