Αἱ τρεῖς περιπτώσεις ἀθεΐας
ΑΘΕΪΑ δὲν λογίζεται ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες, μόνον ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ἄρνηση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Δεῖτε τί ἔγραψε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Πρώτη κατηγορία ἀθέων εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, “ἡ πολυειδὴς πλάνη τῶν ἑλληνιζόντων”, δηλαδὴ ἡ πλάνη τῶν εἰδωλολατρῶν, ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλοι δὲν ἐπίστευαν στὸν Θεὸ καὶ ἱκανοποιοῦσαν τὰ θελήματα τῶν ἡδονῶν καὶ ἄλλοι ἐλάτρευαν τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως σὰν θεούς. Δεύτερη κατηγορία ἀθέων εἶναι οἱ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν θεότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Μ. Ἀθανάσιος λέγει “ἄθεός ἐστιν ὁ διαιρῶν τὸν Υἱὸν ἀπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ εἰς κτίσμα κατασπῶν”. Ὥστε ἀθεΐα εἶναι “ἡ πολυσχεδὴς καὶ πολύμορφος ἀπάτη τῶν αἱρετικῶν”. Τρίτη κατηγορία ἀθέων εἶναι καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν δέχονται τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι ὅροι τῆς σωτηρίας καὶ ἀμφισβητοῦν τὴν ἀξία τῶν λόγων τῶν ἁγίων Πατέρων, διότι ἡ ἀληθινὴ εὐσέβεια εἶναι τὸ “μὴ πρὸς τοὺς θεοφόρους πατέρας ἀμφισβητεῖν”. Ὅταν φθάνει κανεὶς στὸ σημεῖο νὰ μὴ παραδέχεται τὰ δόγματα, ποὺ εἶναι ἔκφραση τῆς σωτηρίας, ἢ νὰ μὴ παραδέχεται τοὺς λόγους τῶν ἁγίων Πατέρων, δείχνει ὅτι μέσα του δὲν ἔχει Χάρη, δὲν ἔχει προσωπικὴ γνώση Θεοῦ. Ἄρα, ὅποιος δὲν ἔχει ἐσωτερικὴ αἴσθηση τῆς θείας Χάριτος, ὅποιος δὲν γνωρίζει πῶς ἐνεργεῖ μέσα του ἡ θεία Χάρη καὶ δὲν ἀναγνωρίζει τοὺς ἁγίους, δὲν διαφέρει ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀρνοῦνται τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ»! Ἐμεῖς σὲ ποιὰ κατηγορία ἀθέων (μπορεῖ) νὰ ἀνήκουμε;